“ငါစဥ္းစားေနတာက တုိ႔လူငယ္ေတြ ဆံပင္႐ွည္တာကုိ လူႀကီးေတြက ဘာျဖစ္လုိ႔ မႀကိဳက္တာလဲ လု႔ိ စဥ္းစားေနတာ”
“ေသာက္ျမင္ကပ္လုိ႔ ျဖစ္မွာေပါ့ကြာ”
“ဒီလုိလဲ မဟုတ္ေသးပါဘူးကြာ”
ေဇာ္ခင္ေမာ္သည္ ဂစ္တာကုိ ေဘးမွာ အသာခ်ထားလုိက္သည္။ ဒီ ဆံပင္႐ွည္ ျပႆနာကုိ သူလည္း စိတ္၀င္စားသည္။ လွ၀င္းဦးသည္ ေနရာ ျပင္ထုိင္လုိက္သည္။ သူလည္း စိတ္၀င္စားသည္။ တကယ္ေတာ့ ဆံပင္႐ွည္ ျပႆာနာသည္ လူငယ္တုိင္းစိတ္၀င္စားေသာ ျပႆနာတစ္ခု မဟုတ္လား။ ေက်ာ္စြာက စ၍ေမးသည္။
“လူငယ္ေတြ ဆံပင္႐ွည္ထားတာ အျပစ္႐ွိသလား။”
“မ႐ွိဘူး”
အားလံုးက သံၿပိဳင္ေျဖၾကသည္။
“ဒါေပမယ့္ လူႀကီးတခ်ဳိ႕ကေတာ့ တကယ့္ျပစ္မႈႀကီး က်ဴးလြန္ေနသလုိပဲ သေဘာထားၾကတယ္။”
“တုိ႔လူငယ္ေတြ ဆံပင္႐ွည္တာ တုိင္းျပည္ကုိ ဘာမ်ားထိခုိက္သြားလုိ႔လဲကြာ”
“ေအးေလ၊ ကုန္ေစ်းႏႈန္းႀကီးျမင့္တာနဲ႔ လူငယ္ေတြ ဆံပင္႐ွည္တာ ဘာဆုိင္လို႔လဲ”
“တူရကီမွာ ငလ်င္လႈပ္တာနဲ႔ ဆီေစ်းတက္တာနဲ႔က ဘာမွမဆုိင္သလုိေပါ့ကြာ”
“ဆံပင္႐ွည္ထား က်န္းမာေရးထိခိုက္တယ္လုိ႔ ေျပာတယ္ကြ”
“အံမယ္.. ဆံပင္တုိေတာ့ေကာ က်န္းမာလုိ႔လားကြ။ အာဟာရျပည့္၀မွ ေဆး၀ါးျပည့္စံုမွ က်န္းမာမွာပါ”
“စာေရးဆရာႀကီးတစ္ေယာက္က ေရးတယ္ကြ၊ ဆံပင္႐ွည္ထားတာ ႏုိင္ငံျခားယဥ္ေက်းမႈကုိ အတုခုိးတာတဲ့”
“ဟုတ္လား၊ အဲဒီဆရာႀကီးက ေသွ်ာင္ထုံးႀကီးနဲ႔လား”
“အခု ျမန္မာျပည္မွာ ထားေနၾကတဲ့ ဆံပင္ပံုစံေတြ အားလံုးဟာ ႏုိင္ငံျခားက ပံုစံေတြခ်ည္းပဲ။ ေခၚတာေတာင္ ၾကည့္ေလ၊ “ဘုိေက” တဲ့။”
“တကယ့္တကယ္ ေျပာၾကစတမ္းဆုိရင္ ဆံပင္႐ွည္တဲ့လူက ဆံပင္တုိတဲ့လူထက္ ျမန္မာပို ပီသတယ္”
“ဟ.. ႐ွင္းစမ္းပါဦး”
“ဒီလုိေလ၊ ေ႐ွးတုန္းက ျမန္မာေတြရဲ႕ ဆံပင္ဟာ ေသွ်ာင္ထံုးလုိ႔ ရတဲ့အထိ ႐ွည္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ အဂၤလိပ္လူမ်ိဳးေတြကို တုၿပီး ဆံပင္အတုိညွပ္ၾကတယ္။ ခုျပန္႐ွည္လာတာ ေ႐ွးတုန္းက ျမန္မာေတြနဲ႔ ျပန္တူလာတာပဲကြ၊ ကပ္သပ္ေျပာၾကစတမ္းဆုိရင္ ေျပာတာပါ”
“ဆံပင္႐ွည္တာဟာ ဘာမွ အက်ိဳးမ႐ွိဘူးလုိ႔ ေျပာၾကေသးတယ္”
“ဒါဆုိရင္ ျပန္ေမးလုိက္႐ံု ႐ွိတာပဲ။ ဘီယာေသာက္တာ ဘာအက်ိဳး႐ွိလဲလုိ႔။ ေလာကႀကီးမွာ အဓိပၸါယ္ မယ္မယ္ရရ မ႐ွိဘဲနဲ႔ လူေတြလုပ္ေနၾကတဲ့ အလုပ္ေတြ အမ်ားႀကီးပါကြာ၊ ဘယ္သူ႔ကုိမွ မထိခုိက္ဘူးဆုိရင္ ၿပီးတာပဲဲ”
အသက္ေလးဆယ္ခန္႔ လူႀကီးတစ္ဦးသည္ ဒယီးဒယုိင္ ေလွ်ာက္လာသည္။ သူ အရက္မူးလာဟန္ တူသည္။
“ေဟ့ေကာင္ေတြ၊ ဘယ္သူမွ မေၾကာက္လုိ႔ အရက္ေသာက္တာကြ”
ထုိလူႀကီး ျပန္သြားမွ စကား ျပန္စျဖစ္ၾကသည္။
“တကယ္ေတာ့ သ႐ုပ္ပ်က္တယ္ မပ်က္ဘူး၊ ယဥ္ေက်းတယ္ မယဥ္ေက်းဘူးဆုိတာ ဆံပင္နဲ႔လဲ မဆုိင္ဘူး၊ အ၀တ္အစားနဲ႔လဲ မဆုိင္ဘူး စိတ္ဓါတ္နဲ႔ ပဲဆုိင္တယ္။ ျမန္မာလူမ်ိဳးမွာ ႐ွိသင့္တဲ့ စိတ္ဓာတ္ ႐ွိမယ္ဆုိရင္ ဆံပင္တုိတုိ႐ွည္႐ွည္ သ႐ုပ္မွန္တယ္လုိ႔ ဆုိရမွာပဲ”
“ငါတစ္ခုေျပာမယ္၊ တုိ႔လူငယ္ေတြဟာ ဆံပင္႐ွည္ေပမယ့္ လူႀကီးသူမေတြ ေ႐ွ႕ကျဖတ္သြားရင္ ေခါင္းငံု႔ၿ႔ပီး သြားၾကတာပဲ။ လူငယ္ေတြ ေဘာင္းဘီး႐ွည္ ၀တ္ၾကေပမယ့္ ဘတ္စကားေပၚမွာ သက္ႀကီး႐ြယ္အုိေတြ တက္လာရင္ ေနရာဖယ္ေပးၾကတာပဲ။ ဒါ ျမန္မာ့႐ုိးရာစိတ္ဓါတ္ပဲ။ ၿပီးေတာ့ မဟာဗႏၶဳလဟာ ခါးေတာင္းက်ိဳက္ၿပီး နယ္ခ်ဲ႕ကုိ ေတာ္လွန္တယ္။ ခုေခတ္ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ဟာ ေဘာင္းဘီ၀တ္ၿပီး က်ဴးေက်ာ္သူကုိ ေတာ္လွန္တယ္။ ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္၊ က်ဴးေက်ာ္ေစာ္ကားသူကုိ တြန္းလွန္တာဟာ ျမန္မာ့စိတ္ဓာတ္ပဲကြ။ ျမန္မာမွာ ျမန္မာစိတ္ဓာတ္႐ွိဖုိ႔သာ ပဓာနပဲ။ ၀တ္စားဆင္ယင္မႈက သာမညပဲ”
“စာေပေဟာေျပာပဲြတစ္ခုမွာ စာေရးဆရာတစ္ေယာက္က ေျပာဖူးတယ္ကြ၊ ၀တ္စားဆင္ယင္မႈဟာ ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ မသက္ဆုိင္ဘူးတဲ့။ လူေနမႈအေဆာက္အအံုနဲ႔သာ သက္ဆုိင္တယ္တဲ့။ ႐ုိးရာအစဥ္အလာ ဓေလ့ထံုးစံနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အျပဳအမူေတြသာ ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ သက္ဆုိင္တယ္တဲ့။ ၀တ္စားဆင္ယင္မႈဟာ ေခတ္ကုိလုိက္ၿပီး အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္းလဲ ေနမွာပဲတဲ့။ လူေနမႈအေဆာက္အအံုဟာလည္း ေျပာင္းလဲေနမွာပဲတဲ့။ ဒါေပမယ့္ ယဥ္ေက်းမႈ မေျပာင္းလဲဖုိ႔ကေတာ့ ႐ိုးရာအစဥ္အလာ ဓေလ့ထုံးစံေတြကုိ မပယ္ဖ်က္ဖုိ႔ပဲ တဲ့ကြ” …
၂၈၊ ၂၊ ၇၇ လုိ႔ ေန႔စဲြတပ္ထားတဲ့ ဆရာ “မင္းလူ” ရဲ႕ “ပန္းေက်ာင္း” ၀တၳဳထဲက ကူးယူတင္ျပပါတယ္။ လူႀကီး၊ လူငယ္ၾကား ျပႆနာကုိ ၁၀တန္းေက်ာင္းသား ၅ ေယာက္ေလာက္က မေက်မနပ္နဲ႔ ျပဇာတ္ဆန္ဆန္ အခ်ိတ္အဆက္ေတြနဲ႔ ေဆြးေႏြးသြားတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ ဆရာမင္းလူရဲ႕ အေရးအသားကုိ တစ္လံုးတစ္ပါဒမွ် မျပင္ပဲ တင္ျပတာပါ။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
7 comments:
Hote pa byar.
Hote pa byar
Hote pa Byar
Yep, It's one of my favorite novels. =)
mite tal... =]
mite tal... =]
can i find a link to download the full novel? like a pdf or something?
thanks in advance.
Post a Comment